Aynı süreç. Sabah 8 de kemoterapiye başladım, 11 gibi bitti. Bugün normalden birazcık uzun sürdü, çünkü damar yolunu el veya bilek bölgesinden ziyade dirsek içime (en sık kan alınan yer) açmalarını rica ettim. El üzerinde veya bilekte açtıklarında biraz can acıtıyor, ayrıca o bölgedeki damarlar bir hayli ince olduğundan pompa her ilaç pompaladığında yarattığı basınç rahatsız edici olabiliyor. Dirsek içine açılan damar yolunda da kolumdaki en ufak hareket pompada uyarı verdi, cihaz sürekli ötüp, içinde hava olduğunu söylüyor veya tıkanıklık uyarısı veriyor ve ilacı vermeyi kesiyordu. Bu nedenle işlemin yarısına doğru damar yolunu değiştirdik, dünkü gibi bileğe aldık ve pompa sıkıntı olmadan çalışmaya devam etti.
Eve gelince yemek yiyip biraz oturup yatıyorum, rutin oldu bu neredeyse. Uyumak gerçekten güç olmaya başladı. Çok fazla su içmem gerekiyor, bu nedenle saat başı tuvalete kalkıyorum. Rahatsız edici gerçekten.
Çok ilginç bir şekilde, halen rahatsız edici bir mide sıkıntım yok. Gerçekten şaşkınım bu konuda, en çok korktuğum şeydi açıkçası. Daha önümde 11 hafta var, ama böyle devam ederse her şey benim için daha kolay olacak sanırım. Farklı olarak, çok sık yemek yiyorum. Tanıyanlar bilir, zayıf biri zaten değilim, ama önümde çerez gibi bir şeyler olsa sürekli yiyorum. Ben iştahsızlık bekliyordum, biraz tersi çıktı. :)
Yarın ilk haftanın son günü, ilk kürümün son ağır uygulaması olacak. Her gün hastaneye gitmek sıkmaya başlamıştı, biraz ara vermek keyifli olacak.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder