Kür 1 Gün 8

Tüm bu yazıların en büyük amacı daha önce söylediğim gibi beni aslında tanımayan, bu hastalığa yakalanmış ve bu süreçlerden geçecek insanlara yol göstermek. Buna yakalandıysanız muhtemelen gençsiniz, hatta üniversite okuyor olmanız büyük ihtimal. Benim gibi. Ben şu anda okulumun uzayan senesinin son dönemindeyim, yani buna yakalanmamış olsam bir üniversite öğrencisinin geçirebileceği en rahat dönemi geçiriyor olacaktım. Haftada tek bir gün dersim var, aynı zamanda bitirme tezimi yazmam gerekiyor.

Her pazartesi okula gitmem gerekiyor bu tek dersim için. Bugün de gittim haliyle. 2 saat sürmesi gereken dersimi hallettim, arkasından bir rapor yazmam gerekiyordu, arkadaşlarla otururken onu yazdım. Kantinde oturmak zor artık, sigara dumanı rahatsızlık veriyor. Arkadaşlar arasından bunu okuyanlar da şu cümleye iyi gülüyorlardır, ama öyle işte, bıraktık. 

Evden o kadar uzağa gittiğim ilk gün tedavi başlayalı beri, tek başıma kaldığım da ilk gün. Bir hayli iyi geldi biraz yalnızlık. Tam kararında. Ama kemoterapi etkilerini görmek için iyi oldu. Tüm gün dersin ardından tekrardan çalışmaya, ödev yapmaya veya eğlenmeye müsait bedenim toplam 4 saat okulda kaldığım şu gün sanki maraton koşmuş gibi yorgun. Daha 1 hafta olmadı, tüm kapasitem sıfırlanmış galiba. Evde tüm gün yatınca bunu hissedemiyorsunuz, dışarı çıkıp görmek gerekiyor.

Ayrıca baya lüks yaşamaya başladım. Toplu taşıma kullanmak kesinlikle tavsiye edilmiyor kemoterapi hastalarına. Daha benim için çok erken, bağışıklık sistemim muhtemelen sapasağlam duruyordur, ama gene de riske atmıyorum hiç bir şeyi. Taksi kullanıyorum ulaşımda, yani aslında günün en yorucu aktivitelerinden olan ulaşım da benim için çok rahat geçiyor. Sadece okulda bulunmak, derse girmek, yazı yazmak ve konuşmak yordu beni bu kadar. Çok garip.